De Gentse Weerkring

De Gentse Weerkring werd vermoedelijk in 1642 opgericht door een zekere Joseph Desmedt. Door de eeuwen heen groepeerde ze een bonte verzameling weeramateurs uit de Arteveldestad en de ruime omgeving. Tot op de dag van vandaag komt de Weerkring op geregelde tijdstippen samen. Officieel ter bespreking van de weerkaarten en andere meteorologische (rand)verschijnselen. Volgens kwatongen ook om één of meerdere streekbiertjes soldaat te maken. Maar daarvoor zijn het dus kwatongen.

donderdag, november 09, 2006

Fragment uit de Gentsche Bazuin

"...ende het lichaem lag daar te ligghen achter nen grooten boom. Versteven door den grimmigen oostenwind, en de ganck van de natuur. Op het gezicht zag ende merckte men de uitdrukkinghe van ene tweevoudige emotie: doodsige angst en sarcastisch genoeghen."

dinsdag, november 07, 2006

Windvlaag treft Gentse binnenstad

Uit De Gentsche Bazuin dd 2 oktober 1641:

Windvlaag treft binnenstad
(red) - Een koude windvlaag trof gisterenmiddag de Gentse binnenstad. ’t Was rond de klok van de noene dat ene onweerswolk boven Gent rees, eenzaam en grijs. Eerst nog stom en doods, maar eensklaps rillend en trillend, met bulderende stemme. Van het pinakel van het Metselaarshuis, rechtover de Sint-Niklaaskerk, viel door den geweldigen rukwind nen stenen Morriskensdanser naar beneden, klets op de kop van de toevallig passerenden hoofdbeenhouwer van ’t Groot Vleeshuis. Den armen mensch blies ter plekke zijne laatsten adem uit, hetgeen door den stormachtigen wind nogal onopgemerkt voorbij ging. Hij laat een vrouwmens en zeven bloedjes van kinders achter. Het voetgangers- en koetsenverkeer zat tot tegen de vespers in enen onontwarbare knoop omdat de omgevinge hermetisch wierd afgesloten totdat den baljuw ter plekke was afgestapt.

maandag, november 06, 2006

Nieuwe ontwikkelingen

Ruim een maand intensief speurwerk heeft mij geen windeieren gelegd. Ik kon beslag leggen op een aantal unieke documenten, die mij in staat stellen om een completer beeld van de Gentse Weerkring te vormen.
Bij wijze van voorsmaakje kan ik hier al een gedicht presenteren, geplukt uit een logboek van een schip dat op het eind van de zeventiende eeuw verging voor de kusten van Groenland. Later meer hierover.

Wind in de zeilen
een blik op 't kompas.
tien graden naar stuurboord,
zeven knopen al ras.

De stuurman die had van
vadems geen verstand.
Dat was ietwat jammer.
Het schip is gestrand.

De roerganger zuchtte,
en keek toch wat sneu.
"'t Is elk jaar hetzelfde!"
Hij was het echt beu.

"Het ziet er zo goed uit,
Het scheelt echt niet veel.
Het is veelbelovend,

Maar het blijft virtueel."